۱. معماری زیبای ورودی مسجد
فضای ورودی مسجد با داشتن سردری بلند شرایط دعوتکنندگی به دور و بر میدهد که با داشتن تزیینات فوقالعاده و کاشیکاری بینظیر زیبایی آن را دوچندان مینماید. از خصوصیت اساسی مسجد غدیر بلوار معلم مشهد این دور و اطراف کیفیت اتصال آن با عرصهی شهری میباشد.
۲. خواسته از درایگاه در مسجد چیست؟
در جلوی ورودی مسجد، درایگاه قراردارد که در معنای درگاه ورودی و خروجی مسجد که مشابه تراس اطلاق می گردد.مسجد غدیر فلاحی مشهد جامع اصفهان اصولا درایگاه بوده که به تراس تبدیلگردیدهاست. این نصیب دارنده سقف گنبدی و نیم گنبدی صورت بوده و از تراس خردخیس میباشد.
۳. صحن نشانه باطنگرایی معماری
یک کدام از مهمترین نصیبهای مسجد که نشان باطنگرایی معماری اهل ایران به شمار میرود. ایوان مسجد غدیر باباعلی ارشاد مشهد مانند بقیه کاربردها نمادی از باطنگرایی معماری اهل ایران میباشد. صحن با تبعیت از الگوهای پیش از اسلام مانند مسجدالنبی و کاخ آشور چهارگوش ساخته میشدند. همه ایوانها به صورت مربع، مربعمستطیل در لحاظ گرفته می شد؛ که از آن برای نماز آدینه نیز استعمال میکردند. صحن بیشترین تزیینات مسجد بابا غدیر مشهد را به اکران میگذارد.
۴. آبگینه آب مظهر عصمت و نشانه مسلمان ها
بیشتر صحنهای مسجد (صحن) دارنده یک چشمه همگانی می باشند، جایی که مؤمنان میتوانند وضو بگیرند و شستشوی آیینی دستها، پاها و شکل مایحتاج پیش از نماز را ایفا دهند. در مرزوبومهای کم آب ایالات متحده عربی، آب بهتیتر کادو آفریدگار احترام گذاردهگردیده و چشمهها نیز دارنده معنای نمادین و اشاره به چهار رودخانه فردوس ذکرشده در قرآن میباشد.
استعمال از آب در مساجد محضر عصمت و علامت مسلمانها بوده به همین برهان در صحن مساجد حوضی با کاشیکاری آبی رنگ یا این که سبز چشم میسازند که مثال بارز آن درصحنهای مقبره امام رضا (ع) در مشهد میباشد؛ همینطور، به جهت منعکس شدن ساختمان در آب فضای زیبایی را به وجود میاورد؛ مانند مسجد روضه خوان در ابوظبی.
۵. معماری و پیاده سازی تراس مساجد
حیاط بهتیتر مهمترین بخش یک مسجد شناخته می گردد؛ که آن را در مساجد اکثراً بلند میساختند و در نزدیکی آن طاقنما و رواق نیز پیاده سازی میکردند همینطور می بایست آن را متناسب با دور و بر در لحاظ میگرفتند. سقف حیاطها ازلحاظ صورت نیمکره یا این که گنبدی ساخته میگردیده و آن را با اشکال آجرکاری، مقرنسها و گچبریها زینت میدادند.
۶. مناره علامت ایمان و توان
از پر رنگترین جذابهای هر شهر اسلامی میاقتدار به منارهها، ساختمان بلندهای بلند و باریک متصل به مساجد شهر اشاره نمود که مؤذنها پنج توشه در روز مؤمنین را به نماز میخوانند. در واقعیت، مناره یاور با گنبد یکی مشخص و معلومترین گونه های معماری اسلامی میباشد. مناره همینطور نمادی بصری از حضور اسلام میباشد.
۷. محراب پر رنگترین نشان معماری
محراب پر رنگترین نماد معماری میباشد که قبله را نماد میدهد. محراب مساجد حائز اهمیت نمادین و فیزیکی در معماری اسلامی میباشد. در حین قرنها، محرابها بهرنج دستخوش تغییراتی گردیدهاند. محرابهای قرن هفتم تا وسط قرن هشتم هجری قمری که مصادف با عصر ایلخانان بود، از اعتبار خاصی بهره مند بود و دربردارنده زیباترین و ارزشمندترین لوحها و کتیبهها بود.
محراب در مسجد برای علامت دادن جهت قبله مورداستفاده قرار میگرفته میباشد. برای معلوم کردن جهت قبله در خارج از مسجد رواقهای آن را عریضخیس در حیث میگرفتند بهطور نمونه در صورتی پهنا رواق یک متر بود برای نماد دادن جهت قبله پهنا آن را ۳-۴ متر در حیث میگرفتند؛ و رواقها را به شبستان متصل میکردند.
در مساجد ایلخانان، محراب مهمترین قسمت از محیط محسوب میشود و بستر مهم برای به اکران گذاشتن نبوغ هنرمندان بوده میباشد. محرابهای گچبری زمان ایلخانی، هم ازنظر فراوانی الگوها و هم ازنظر صورت و آرایههای دقیق جزو گرانبهاترینها محسوب می شوند و جلوههای بصری بینظیری را تولید کردهاند که بها و التفات آن ها به جهت کتیبههای آنها، بیشتر مشخص و معلوم میگردد.
۱. معماری زیبای ورودی مسجد
فضای ورودی مسجد با داشتن سردری بلند شرایط دعوتکنندگی به دور و بر میدهد که با داشتن تزیینات فوقالعاده و کاشیکاری بینظیر زیبایی آن را دوچندان مینماید. از خصوصیت اساسی مسجد غدیر بلوار معلم مشهد این دور و اطراف کیفیت اتصال آن با عرصهی شهری میباشد.
۲. خواسته از درایگاه در مسجد چیست؟
در جلوی ورودی مسجد، درایگاه قراردارد که در معنای درگاه ورودی و خروجی مسجد که مشابه تراس اطلاق می گردد.مسجد غدیر فلاحی مشهد جامع اصفهان اصولا درایگاه بوده که به تراس تبدیلگردیدهاست. این نصیب دارنده سقف گنبدی و نیم گنبدی صورت بوده و از تراس خردخیس میباشد.
۳. صحن نشانه باطنگرایی معماری
یک کدام از مهمترین نصیبهای مسجد که نشان باطنگرایی معماری اهل ایران به شمار میرود. ایوان مسجد غدیر باباعلی ارشاد مشهد مانند بقیه کاربردها نمادی از باطنگرایی معماری اهل ایران میباشد. صحن با تبعیت از الگوهای پیش از اسلام مانند مسجدالنبی و کاخ آشور چهارگوش ساخته میشدند. همه ایوانها به صورت مربع، مربعمستطیل در لحاظ گرفته می شد؛ که از آن برای نماز آدینه نیز استعمال میکردند. صحن بیشترین تزیینات مسجد بابا غدیر مشهد را به اکران میگذارد.
۴. آبگینه آب مظهر عصمت و نشانه مسلمان ها
بیشتر صحنهای مسجد (صحن) دارنده یک چشمه همگانی می باشند، جایی که مؤمنان میتوانند وضو بگیرند و شستشوی آیینی دستها، پاها و شکل مایحتاج پیش از نماز را ایفا دهند. در مرزوبومهای کم آب ایالات متحده عربی، آب بهتیتر کادو آفریدگار احترام گذاردهگردیده و چشمهها نیز دارنده معنای نمادین و اشاره به چهار رودخانه فردوس ذکرشده در قرآن میباشد.
استعمال از آب در مساجد محضر عصمت و علامت مسلمانها بوده به همین برهان در صحن مساجد حوضی با کاشیکاری آبی رنگ یا این که سبز چشم میسازند که مثال بارز آن درصحنهای مقبره امام رضا (ع) در مشهد میباشد؛ همینطور، به جهت منعکس شدن ساختمان در آب فضای زیبایی را به وجود میاورد؛ مانند مسجد روضه خوان در ابوظبی.
۵. معماری و پیاده سازی تراس مساجد
حیاط بهتیتر مهمترین بخش یک مسجد شناخته می گردد؛ که آن را در مساجد اکثراً بلند میساختند و در نزدیکی آن طاقنما و رواق نیز پیاده سازی میکردند همینطور می بایست آن را متناسب با دور و بر در لحاظ میگرفتند. سقف حیاطها ازلحاظ صورت نیمکره یا این که گنبدی ساخته میگردیده و آن را با اشکال آجرکاری، مقرنسها و گچبریها زینت میدادند.
۶. مناره علامت ایمان و توان
از پر رنگترین جذابهای هر شهر اسلامی میاقتدار به منارهها، ساختمان بلندهای بلند و باریک متصل به مساجد شهر اشاره نمود که مؤذنها پنج توشه در روز مؤمنین را به نماز میخوانند. در واقعیت، مناره یاور با گنبد یکی مشخص و معلومترین گونه های معماری اسلامی میباشد. مناره همینطور نمادی بصری از حضور اسلام میباشد.
۷. محراب پر رنگترین نشان معماری
محراب پر رنگترین نماد معماری میباشد که قبله را نماد میدهد. محراب مساجد حائز اهمیت نمادین و فیزیکی در معماری اسلامی میباشد. در حین قرنها، محرابها بهرنج دستخوش تغییراتی گردیدهاند. محرابهای قرن هفتم تا وسط قرن هشتم هجری قمری که مصادف با عصر ایلخانان بود، از اعتبار خاصی بهره مند بود و دربردارنده زیباترین و ارزشمندترین لوحها و کتیبهها بود.
محراب در مسجد برای علامت دادن جهت قبله مورداستفاده قرار میگرفته میباشد. برای معلوم کردن جهت قبله در خارج از مسجد رواقهای آن را عریضخیس در حیث میگرفتند بهطور نمونه در صورتی پهنا رواق یک متر بود برای نماد دادن جهت قبله پهنا آن را ۳-۴ متر در حیث میگرفتند؛ و رواقها را به شبستان متصل میکردند.
در مساجد ایلخانان، محراب مهمترین قسمت از محیط محسوب میشود و بستر مهم برای به اکران گذاشتن نبوغ هنرمندان بوده میباشد. محرابهای گچبری زمان ایلخانی، هم ازنظر فراوانی الگوها و هم ازنظر صورت و آرایههای دقیق جزو گرانبهاترینها محسوب می شوند و جلوههای بصری بینظیری را تولید کردهاند که بها و التفات آن ها به جهت کتیبههای آنها، بیشتر مشخص و معلوم میگردد.